Marrakesh - Kenitra - Douar Tiama

Donderdag 29 februari, zon en 22 gr

Muhammed was er op tijd bij, om 09.00 uur was hij er met collega en werden de laatste delen vastgezet, de voorkant en onderkant was zo weer compleet. Toen kwam de prijs; Europees met een Marokkaans tintje, maar ja, was ook veel gebeurd. Dus naar Marrakesh boodschappen doen bij de Carrefour en daar konden we ook pinnen. Terug naar de camping en betaald, afscheid genomen en bedankt en toen op weg noordwaarts.

We namen vanaf Marrakesh de A3 en A1 naar Casablanca en Rabat, autosnelweg en tolweg.

Huizenhoge cactussen langs de snelweg

We hadden even zin aan opschieten en niet te moeilijk. De 400 km tolweg koste ons € 17,50, andere bedragen dan de Franse tolwegen.

Tolpoortjes, contant betalen bij de groen pijl, of met een pas, dan kun je zo doorrijden.

Na 400 k waren we het rijden zat en kwamen we aan in Kenitra, de enige camping in de stad. Na ons diner de stad even in naar de medina, druk druk druk maar nu ook weer bijzonder.

Deze bloemstukken worden dus zo aangeboden, voor ons niet duidelijk of ze bv voor een begraafplaats zijn of voor je vrouw op de schoorsteenmantel. Echte bloemen zijn het dus wel.De hele winkel staat er vol mee.

Morgen gaan we naar Diederik en de honden. Vandaag heeft Diederik Thea naar het vliegveld van Fes gebracht. Thea moet aanstaande maandag weer werken, het jonge ding. Morgen zien we onze Bente dus weer.

Vrijdag 1 maart, zon en 18 gr.

We gaan naar Douar Tiama, een kleine 140 km, naar de camping waar Diederik verblijft met de honden. Wat weer een ander landschap, zo groen hebben we het nog niet gezien, ook weer heel mooi.

 Voorjaar, er is al volop geploegd.

Hier veel landbouw en koeien. En de weg was er weer een zoals we die kennen, met veel ezelkarren langs de weg en brommers, de dorpjes en gehuchten even druk, de wegen wisselend goed tot oppassen voor kuilen.

De daken van prefab huizen, deze groen, veel felblauw.

Onderweg even een dubbele espresso, je krijgt er 1,5 liter water bij, en wat broodjes gekocht. Via Ouassane naar de camping en toen….. werden we weer heel blij, en onze Bente ook!! De camping ligt in een dal, staat op de Werelderfgoedlijst. 
 

Er is een restaurant op de camping en daar nemen we Diederik mee naar toe.

Diederik werd vandaag ook nog 68 jaar, dat wisten alleen wij (via Thea) de rest mocht het van hem niet weten, dus our lips stay sealed. Wij trakteerden hem dus op tajine

Onderweg is er een heel groot minpunt: de enorme rommel overal langs de weg en in dorpen en steden. Maar ook rondom en achter campings is het vuil, veel glas en plastic, vuilnis wordt meestal verbrand. In de echt grote steden als Marrakesh was het overigens superschoon, straatvegers overal, maar ja daar komen dus heel veel nationaliteiten, daar wordt veel aan verdiend. Marrakesh was flink getroffen door de aardbeving, veel schade, maar je ziet er weinig van en de restauratie is in volle gang.

Morgen rijden we samen naar Cabo Negro, komen we allemaal bij elkaar.