Saidia - Mahirija - Midelt

Zondag 14 januari, zon en 24 gr.

Vanuit Saidia naar Berkane en van daaruit naar de Route de Zegzel, de kloof door. Niet zo’n kloof als we bv in Spanje of Frankrijk kennen, maar wel mooi met een fijne weg erdoor. Onderweg weer vele stalletjes, bij een daarvan bij een aardige meneer een paar kilo mandarijnen en wat citroenen gekocht, een doos vol voor € 1.

Als je van de grote weg afgaat, kom je toch veel armoede tegen, kwamen langs een krotten wijk, deed ons denken aan de  townships in Zuid Afrika. We spraken gisteren nog een Marokkaan die op familie bezoek was in het Rifgebergte. Hij zei ook dat het hier nog heel arm is, kinderen hebben soms nog geen schoenen of winterjas. Nu vinden we het jammer, dat we niet wat kinderkleding hebben meegenomen uit Nederland. Helemaal niet bij stilgestaan.

Toen verzamelen op een grote parking, het was zondag dus overal dagjesmensen die er genieten van de zon, kinderen voetballen, en lekker hun eten klaarmaken.

We konden zelf bepalen wat te doen de rest van de dag, lekker zonnen bij 24 gr voor de meesten, maar wandelen kon ook al waren er geen wandelpaden, dus dan langs de weg, hadden we geen zin in. Diederik had Boules voor jeux de boules of Petanque mee, dus dat werd even gezellig. Een beetje ‘we zijn er bijna’ gevoel . Nel had zich uitgedost als Marokkaanse, niet van echt te onderscheiden.

  De kinderen waren eerst wat huiverig voor de honden, later niet meer.

Maandag 15 januari, zon en later bewolking, 21 gr

Met 170 km te gaan vroeg op weg,

goede wegen naar eerst El Ajioen, grote markt voor de groothandel met achterin voor de particulier. Grote manden uien, bonen, paprika, tomaat, aardappels en bloemkool, noem maar op, vrachtauto’s hoog opgeladen worden uitgepakt, spectaculair allemaal en dat met slechts groenten, geen levende have, behalve de ezels die voor her vervoer zorgen. Je kon hier wel uien kopen maar dan in een kist van 40 kg. Bij een kleiner stalletjes dus maar wat verse groenten gekocht, hele mooie sperziebonen en tomaten.

Iets voorbij de markt een enorme islamitische begraafplaats, mensen worden hier de dag na overlijden in doeken begraven, hoofd naar het oosten, de graven liggen dus ook allemaal in dezelfde lijn. Indrukwekkend groot.

Verder onderweg weer overal de schapen en geiten kuddes met altijd een hoeder erbij. De dieren mogen op de foto, de hoeder niet.

Het landschap begint nu aardig te veranderen naar minder bosrijk tot dor en droog. Er is in 3 jaar bijna geen regen meer gevallen, dus het gras is op en de riviertjes zijn drooggevallen.

   De Hamam met op het dak de enorme watervoorraad

In Mahirija op de camping afgesproken, grotendeels nieuw aangelegd maar nog niet af. Nog niet aangekomen of Thea en Dieny naar de Hamam. Teruggebracht met de taxi, en met dezelfde taxi Ronald Johan en Pieter naar dezelfde Hamam. Tot 17.00 uur mogen dames, daarna de heren. Een ouderwetse Haman, veel heet water, stoombaden en scrubben, na 1,5 uur helemaal roze.

Dinsdag 16 januari, meest bewolkt en 21 gr.

‘ s Avonds nog een wasje gedraaid en opgehangen. Vanmorgen was het droog. Vandaag een lange rit naar Midelt, 300 km. Een lange weg door de bijna woestijn, rechts van ons de Midden Atlas (2000-2500 mtr) en links de Hoge Atlas (2500-3500 mtr), sneeuw op de toppen. Gaan we nu niet in, te koud om te overnachten, waar we nu steeds overnachten is het tussen 12 en 15 gr ’s nachts, geen kachel nodig gehad. De weg vandaag staat te boek als saai omdat hij lang en vaak recht is, maar wij vonden het prachtig, woestijn gebied met kleurrijke dorpjes, af en toe een drukke stad. De lunch daar genomen, eten kun je hier overal.

Onderweg steeds kuddes schapen en geiten met een hoeder, en veel olijfgaarden met nu vrijwel overal drainage, het gebied is erg droog, er is al bijna drie jaar geen regen van betekenis gevallen.  Wat je wel ziet is, dat er veel tuinbonen verbouwd worden, die kunnen daar wel tegen. (Ze zijn heerlijk.)Er is er dus steeds minder sprake van ‘kleine’ boertjes en kleine landbouw, is te duur om alles van water te voorzien. Veel ‘verlaten’ dorpen ,dus ook veel vervallen en onbewoonde huizen, terwijl in stedelijk gebied grote woonwijken worden gebouwd.

Vandaag de eerste kudde dromedarissen tegengekomen, je weet dat het komt en toch verrast het je, hier al.Zijn we toch al wel een eind van huis,  realiseer je je dan.

Aan het eind van de rit wilden we naar een stuwmeer bij Midelt tussen de bergen, maar daar aangekomen toch niet waar we twee dagen willen blijven, dus terug en naar Auberge Ja-afar, via smalle hobbelige weggetjes op een prachtplek uitgekomen. Veel dorpjes, vervoer per ezel, er werd nog een waterput geslagen. 
Een enorme kudde schapen versperde ons de weg naar de Auberge, even geduld dus.

 Onderweg nog even mandarijnen scoren

 Bovenop de berg staat ‘Glorie en Eeuwigheid voor de glorieuze Allerhoogste Troon’ Met dank aan Google Translate.

Er was een hulpje die geen woord buiten de Marokkaanse grens sprak, maar die belde met een mobieltje van 20 jaar geleden z’n baas, en we konden twee nachten blijven en gaat morgenavond zelfs voor ons tienen tajine maken. 

Met onze 4 honden erbij lopen er nu zo’n 10 rond inclusief een puppy (eigenaren onbekend), dus hondenfeestje.