Foum Zguid - Tata - Icht

Maandag 5 februari, licht bewolkt, later zon, 23 gr

De mooie camping achter ons gelaten en door het Sahara deel naar Tata. Af en toe zandduinen maar meestal ruw, bergachtig en grof zand. Maar weer die wijdsheid, krijgen we geen genoeg van. En dan zomaar weer aan de weg een kleine kudde  kamelen, een paar jongen erbij die nog bij mama drinken, ons opa en oma hart slaat over (hahaha). 

Dit deel van Marokko is het dunst bevolkt, we kwamen dus maar 1 dorp tegen, lekkere dubbele espresso gedronken (de koffie is overal geweldig), en dan heel veel volledig gesluierde vrouwen, echt islamitisch in deze omgeving, ook veel Berbervrouwen ; de mensen zijn hier donkerder.

 Even een geit halen, achterin het mandje

Ze zijn ook heel trots , dat ze Berber zijn. Dat vermelden ze specifiek, als je met ze praat. De bomen hier beginnen al groen te worden, voorjaar. De Acacia is het voedsel voor de kamelen, eten blad en stekels tegelijk. 

Op de mooie camping in Tata was het al druk, maar na ons kwam er een NKC groep, 20 campers (Marokko met hond), en toen was het voor die groep aardig inschuiven geblazen, gemopper dus. Maar wij hadden een leuke plek. Beneden de camping voor het eerst echt water, dus onze honden werden helemaal gek en hebben lekker gezwommen. Daarna waren het ook geen stofbalen meer, lekker fris.

Kapsalon 2024

Dinsdag 6 februari, zon, 20 gr

Volle camping, ja als er 20 campers tegelijk komen. En gezellig zo’n grote groep, samen thee drinken, verjaardag vieren, naar het dorp. Maar de voornaamste reden is, dat het beter voelt, dat je in Marokko samen reist, iedereen die je spreekt, voelt zich veilig en prettig. Was toch het grote onbekende. Met zo’n grote groep heb je wel meer regels; daarom zijn wij blij met ons kleine clubje.

Diederik op z’n gitaar met Thea op zang.

In het dorp een rijtje slagers

Maar wij doen ook het meest alles met z’n vieren, maar ook op zijn tijd even op je zelf. We staan nu met  4 stellen bij elkaar, van serieus tot dikke lol. Het 5e stel reist vooruit, zij moeten nl uiterlijk 27 februari weer thuis zijn, is over vier 3 weken, en dus nog bijna 4000 km te gaan. 

Bente zoekt de campers uit waar gekookt wordt, hier bij Diederik, stel er valt iets op de grond. 

Zusje en Bente zien ons inpakken, oh nee hè, weer rijden? Wij blijven samen.

Onze planning is rond 2 maart weer naar Spanje over te varen, dan nog twee weken terug via Spanje, Portugal en Frankrijk.

Woensdag 7 januari, zon, 25 gr

ik moet nodig de messen wat scherpen maar had de slijpset niet mee, dus op de rommelmarkt (Soukh) vragen of ze een slijpsteen of aanzetstaal hebben. Begrijpen me natuurlijk niet, 6 man om me heen, tot er bij een een lichtje gaat branden, hij schrift onderstaande briefje voor me, stuurt me naar een andere kraam en ja hoor komt de man na het lezen van het woord met een vijl aan, goed genoeg voor mij en heel blij mee, wat zijn het toch geweldig lieve en behulpzame mensen.

De weg naar Foum el Hassan via Akka is lang en eentonig, het landschap niet, Sahara, in Akka, dorp van niet veel schoonheid, boodschapjes gehaald, de heren koken vanavond voor de groep, moar kieken wat ‘t wordt. 

Waarschuwingen te over onderweg, deze ook.

Staan hier weer tussen de palmen.

Elk setje had wat lekkers gekookt en samen opgepeuzeld, heerlijk allemaal, brochettes van kalkoen, couscous met dadels, sperziebonen en gemixte salade, erwtjes, tonijnsalade en saus, mjmjmjmjm.

Gezellig dan om de dag zo af te sluiten.

Donderdag 8 januari, zon en 27 gr.

Je kunt  hier de maanden juli en augustus niet zijn, overdag 50 gr en ’s nachts 35 gr. Niet doen dus, nu is het aangenaam zomerweer. De mensen hier blijven echter altijd gekleed; heel veel vrouwen zelfs nog met gezichtsbedekking, (korte broeken of de dames topjes doen alleen de toeristen.)

Vanmorgen gaan we met Abdullah (onze gids), naar de oude stad Icht, 500 jaar geleden ommuurd tegen vijandige stammen. De stad ligt grotendeels ondergronds, dus zonder lampjes niet te bezoeken. Toch wonen er nog zo’n 5 families in deze oude stad.

Zonder gids kom je hier niet, het is een doolhof van gangen, en tussendoor overal aquaducten en irrigatiekanalen.Een waterbron, de bevolking drinkt dit water rechtstreeks uit de bron, ons wordt geadviseerd dat niet te doen…….

Gebouwd van palmenhout, riet en leem met stro, door de elementen echter deels ingestort. Abdullah woont er met z’n moeder nog naast in een nieuwer huis, maar het huis van z’n grootvader (hij had twee vrouwen) mochten we bezoeken. 3 verdiepingen, onderste voor de dieren, tweede voor papa en eerste vrouw en tweede verdieping voor tweede vrouw en kinderen.

Helemaal boven een terras van waar de families over en weer elkaar konden bezoeken. Het huis van opa was nog grotendeels intact met in het midden open ruimte voor daglicht.

De moskee Huis van opa, onderste verdieping voor het vee.

Maar goed dat we  een gids hadden, zonder verdwaal je gegarandeerd.  Ook nog de moskee bezocht. Als de moslim bidt in de moskee, dan krijgt hij meer punten voor het hiernamaals. Alleen bidden of thuis levert minder punten op. Ook kwamen we voorbij de begraafplaats, de moslim wordt op zijn linkerzij begraven, niet op de rug.

De keuken van opa Alle huizen hebben mooie gekleurde deuren, of gesmeed 

Door een uitgebreid irrigatiesysteem met water uit een bron, kan er genoeg verbouwd worden om van te leven, oude en nieuwe stad tellen 1200 inwoners. De dorpelingen verbouwen hun eigen groente en graan.  
na de tour bij de moeder van Abdullah thee gedronken, met daarbij gekruide pasta.

Dit was een van de leukste ‘excursies’ om meegemaakt te hebben, ’s middags maar in de schaduw blijven, de zon is erg fel en het was zomaar 27 gr.

Boven een poort nog Berberkunst in pleisterwerk.

Vanavond gaan we eten op de camping,  er is een klein restaurant met kleine kaart. Het was weer heerlijk.