Marrakesh - Marrakesh

Donderdag 22 februari, zon en 28 gr.

5 van de 8 reisgenoten, inclusief Dieny gaan om 09.00 uur met de pendelbus naar Marrakesh, 3 heren bleven bij de campers met de 4 honden, lekker chillen vandaag. Dieny dus wel mee.

In de Soukh bij een pand allemaal foto’s van de koning, aan beide kanten van de steeg.

We waren gewaarschuwd voor opdringerige verkopers, maar dat viel reuze mee. We werden  bij de Koutoubia moskee afgezet. Het hoogste gebouw in Marrakesh. Vandaar gelopen naar het El-Fnaa plein.  Daar gebeurt van alles. ’s Morgens fruitstalletjes, zonnebril verkopers , ‘s middags en ‘s  avonds meer vertier en op sommige dagen verhalenvertellers. Daar komen ook alle soeks op uit. Je hebt verschillende soeks; kleding, tapijten, kruiden, riet, keramiek, koper etc etc.

Met de koets de stad rond, er rijden er honderden.

Je kijkt je ogen uit. Je ziet hier en daar nog de gevolgen van de aardbeving van september 2023. Maar ze zijn hevig aan het restaureren.

Je kunt hier wel een dag doorbrengen. Wel vermoeiend, maar geregeld een terrasje maakt, dat je goed kunt volhouden.

Vrijdag 23 februari, zon en 22 gr.

Op pad richting Ouzoud, hier is een mooi wandelgebied bij en rond de grootste watervallen van noord Afrika. Maar dan, eerst nog wat boodschappen ingeslagen langs de weg, ongeveer 40 km na Marrakesh ineens grote problemen met de automatische versnelling van onze camper. Stilstaan aan de grote weg, de camper kan geen kant meer op, allemaal foutmeldingen op het display. Gelukkig rijden we met 2 stellen, maar omdat we niet voldoende internationaal beltegoed hebben moeten we eerst 25 km terug met de camper van Diederik om ons beltegoed op te laden. Les voor alle volgende keren: zorg voor voldoende beltegoed. In dit geval internationaal want met onze Marokkaanse simkaart kun je alleen nationaal bellen, internationaal bellen koop je apart. Hadden we eerst wel maar was nu net op. Niet duur, €5  voor 2,5 uur bellen. Met Whatsapp kunnen we alle nummers van bekenden wel bellen.

Dus direct onze NKC verzekering bellen, die schakelde door naar SOS alarmcentrale en die regelde via SOS Marokko dat we met een autoambulance opgehaald konden worden naar een garage in Marrakesh. We belden om 13.00 uur, om 19.00 uur kwam de auto ambulance. Intussen zijn Diederik en Thea doorgereden naar Ouzoud en hebben onze Bente meegenomen, achteraf blij mee want het was de dagen erna voor ons hondje niets waard.

Intussen was er toen de dames achterbleven een Marokkaanse jongeman langsgekomen op z’n scooter die direct hulp wilde bieden, de dames zelfs naar zijn huis brengen om te kunnen eten, en eventueel te overnachten als dat nodig was.
Maar hij ging toch alleen naar huis en wat dacht je, om half zes komt hij aan met het broertje van z’n vrouw en een grote tajine met couscous voor ons. We hebben deze toen met z’n vieren maar genuttigd ook al hadden ze thuis met de familie ook net gegeten.

De knullen waren heel geïnteresseerd in ons en hoe we in Nederland leven en ze vertelden hoe dat bij hun ging. We kwamen met al onze mobieltjes met Google Translate heel ver. Wat een bijzondere ervaring. Picnic langs de snelweg, echt bermtoerisme. We hebben ze uitvoerig bedankt, ze wilden er niets voor hebben, dat is de gastvrijheid van deze mensen, dat doet je goed.

We werden door de autoambulance afgezet bij garage Maniss in Marrakesh, gesloten nu natuurlijk, officieel Fiat Professional dealer en onderhoud. Direct op het goeie adres toch? 
 

Zaterdag 24 februari, zon en 22 gr.

Na een onrustige nacht, we waren op een parkeerplaats naast de garage op een heel druk kruispunt van wegen afgezet, stonden we om 8 uur bij de receptie in de garage, en dan maar wachten, want al het personeel loopt langzaam binnen en die van de receptie pas om half negen.

Probleem uitgelegd, ze wisten van niets (SOS had ze niet kunnen bereiken) maar

uiteindelijk ging er een monteur mee bij de camper kijken. Dat was ook het enige wat hij deed. Zijn conclusie: er moet een nieuwe versnellingsbak onder, die hebben ze niet in Marokko, moet uit Europa komen en dan ben je 3 weken verder. Ze hadden er dus duidelijk geen zin in om ons te helpen en we moesten ons maar redden, we konden wel terecht bij een andere fiat garage, naast de camping vanwaar we vrijdag kwamen. Opnieuw bellen met de SOS van onze verzekering, we konden weer naar de camping gebracht worden in afwachting van de garage naast de deur, maar die was het weekend gesloten. Konden we in ieder geval een paar nachten in eigen camper blijven.

De camper boven op de ambu, hier mocht ik niet blijven zitten, gisteren wel omdat er te weinig plaats was in de cabine.

Eenmaal aangekomen waren we natuurlijk niet happy, in dit land overgeleverd zijn aan garages blijkt na verhalen van anderen op de camping niet echt iets om vrolijk van te worden. Maar op de camping zijn ze wel hulpvaardig en er werd geopperd om een mecanicien (automonteur) die veel klussen deed voor camperaars eens te laten kijken. Dus Mohammed kwam, zeer sympathieke man, en keek naar de versnellingsbak, starten en schakelen, luisteren en hij dacht dat er onvoldoende olie in de versnellingsbak zou zitten, zo ja dan was het probleem snel opgelost. Maar hij wilde toch ook onder de auto en de bak bekijken, na een half uurtje kwam het slechte nieuws, de schijven die de versnelling aandrijft waren stuk. Hij dacht dit te kunnen maken in twee tot drie dagen op de plek waar we staan. Tja, vertrouwen we dit?  Nou, het is no cure no pay en hij kan maandag beginnen en denkt dinsdag avond of woensdag klaar te zijn, en hij zorgt voor het materiaal. We hopen dus maar dat alles lukt. Maar het blijft onzeker.

Over Bente krijgen we alleen goede berichten, ze vermaakt zich uitstekend met Zusje, Diederik en Thea, samen in Ouzoud bij de watervallen, gelukkig voor haar, maar we missen haar zo.

Zondag 25 februari, zon en 24 gr.

Bij de camper blijven zitten simmen heeft geen zin, dus we gaan samen in de pendelbus naar Marrakesh, we gaan om 12 uur en worden om 7 uur ’s avonds weer opgehaald.

Toch een leuke dag gehad, lekkere dingen gegeten en door de Soukh geslenterd, op het El-Fnaa Plein was het een drukte van jewelste met muzikanten, acrobaten, slangenbezweerders en veel mannen met Berberaapjes in de meest afschuwelijke kledij, kunstjes doen voor de foto en je staat versteld hoeveel mensen dat dan willen. Het stikt er trouwens van toeristen van over de hele wereld, maar ja dat zijn we zelf ook.

Er is nog veel schade in de stad door de aardbeving maar er wordt in razend tempo gerestaureerd en herbouwd.

De moskee is herbouwd op de grondvesten van de vorige, de fundamenten staan er nog, in 1147, er kunnen 20.000 gelovigen tegelijk in. De tweede grote moskee van het land. Alleen toegankelijk voor moslims.

We wilden nog naar de tuinen van Majorelle, maar daar aangekomen bleek, dat we een e ticket moesten hebben met een tijdslot. Volgende keer dan maar.

De stad is mooi onderhouden, niet vuil en heel groen, veel bomen en struiken, overal parken of parkjes.

Op naar morgen, duimen maar.